آدینه ۲۴/خرداد/۱۳۸۷ - ۱۳/جون/۲۰۰۸
«سازمان خوراک و کشاورزی» (Food and Agriculture Organization = FAO) سال ۲۰۰۸ میلادی را سال سیب زمینی نام گذاشته است.
رادیو سی.بی.سی در این زمینه برنامهای داشت که در بخشی از آن شخصی به نام «جان ریدر» از کتابش درباره سیب زمینی و نقش آن در تاریخ صحبت کرد. جان ریدر میگوید که سیب زمینی غذای کاملی است و وقتی در سدهی ۱۶۰۰ میلادی به ایرلند وارد شد باعث شد در ۲۰۰ سال جمعیت ایرلند از ۱.۸ میلیون نفر به حدود ۸ میلیون افزایش یابد. در واقع مردم هم غذای خوبی داشتند و هم میتوانستند بیشتر زنده بمانند. انگلیسیها که این اثر را دیده بودند سیب زمینی را گیاهی غیراخلاقی و هرزه (licentious) میدانستند!
این هم نشانی پایگاه سال جهانی سیب زمینی.
اصطلاح «سیب زمینی» در زبان پارسی ترجمهی واژه به واژه از اصطلاح فرانسوی pomme de terre است. در جنوب ایران به ویژه در شیراز به آن «آلو» میگویند. این اصطلاح آلو در زبان هندی نیز کاربرد دارد.
Friday, June 13, 2008
سال سیب زمینی
Wednesday, June 11, 2008
عذرخواهی از بومیان
چهارشنبه ۲۲/خرداد/۱۳۸۷ - ۱۱/جون/۲۰۰۸
در دهههای گذشته در کشور کانادا سپیدپوستان با اعتقاد به برتری و «متمدن» بودن خود فرزندان بومیان امریکایی (که به اشتباه سرخپوست نیز گفته میشوند) را به زور از خانوادهی خودشان جدا میکردند و در مدرسههای شبانهروزی (Residential School) نگه میداشتند تا با فرهنگ «برتر» انگلیسی آشنا شوند. این کودکان مجاز نبودند به زبان مادری خود صحبت کنند.
امروز استفان هارپر (Stephan Harper) نخست وزیر کانادا به خاطر مدرسههای شبانهروزی از بومیان کانادا عذرخواهی کرد. هم چنین، استفن دیون (Stephen Dion) رهبر حزب لیبرال به خاطر آن که در دهههای گذشته دولت کانادا در دست حزب آنان بوده از بومیان عذرخواهی کرد.
برنامهی رادیو سی.بی.سی در این باره.
همین اتفاق در استرالیا نیز روی داده بود. این بومیان استرالیا به عنوان «نسل دزدیده شده» (Stolen Generation) شناخته میشوند. کوین راد (Kevin Rudd) نخست وزیر استرالیا نیز در ۱۳/فوریه/۲۰۰۸ برابر ۲۴/بهمن/۱۳۸۷ از بومیان استرالیایی به خاطر «دزدیدن» بچههایشان و بردن آنان به مدرسههای سپیدپوستان برای «متمدن کردن»شان پوزش خواست.
خبر عذرخواهی کوین راد در روزنامهی «هرالد تریبیون جهانی» و هم چنین متن کامل عذرخواهی در دفتر نخست وزیر استرالیا.
Tuesday, June 3, 2008
رسانهزده
سهشنبه ۱۴/خرداد/۱۳۸۷ - ۳/جون/۲۰۰۸
دکتر «تامس دی زنگوتیتا» (Thomas De Zengotita)، مردمشناس معروف امریکایی، کتاب مهمی دارد به نام «رسانهزده: چه گونه رسانهها دنیای شما و روش زندگی شما را شکل میدهند»
Mediated: How the Media Shapes Your World and the Way You Live in It
این کتاب بیشتر دربارهی نوینگرایی (modernism) و پسانوینگرایی (post-modernism) بحث میکند.
چندی پیش فرصتی شد که فصلهایی از این کتاب جالب را بخوانم. وی با مثالی شروع میکند و میگوید کسی یادش نیست که «بارانداز پرل» (Pearl Harbor) چه حالی داشت زیرا در آن زمان رسانهها به این شدت و گستردگی حضور نداشتند. اما امروزه با وجود و حضور همهگیر رسانهها در تقریبا تمامی رخدادها، همهی مردم حس میکنند که در بطن هر اتفاقی هستند و آن را از نزدیک تجربه کردهاند مانند گردبادها و تسونامی، ترور جان اف. کندی، و ...
وی میگوید مردم امروزه به بازیگران سبک «متد» (Method acting) تبدیل شدهاند و آگاهانه در همه حال نقش بازی میکنند. رسانهها به ویژه رسانههای تصویری به نمایشی تبدیل شدهاند که همه در آن بازیگر اند. برای نمونه در جریان مرگ شاهزاده دایانا، عروس ملکهی انگلستان، همهی مردم میدانستند که از آنان فیلم گرفته میشود و مانند بازیگران حرفهای واکنش نشان میدادند. آیا همه واقعا آن حس را داشتند؟
رسانهزدگی یعنی تجربهی واقعیت از طریق یک رسانه نه از راه دریافت مستقیم آن.
دی زنگوتیتا میگوید که دو ایدهی اصلی در این کتاب آمده است: یکی این که دیگر متضاد واقعی (real) مجازی (virtual) نیست بلکه گزینهای (optional) است. دیگر این که ما امروزه دارای «خود لوسیده» (flattered self) هستیم. رسانهها ما را در مرکز توجه خود قرار میدهند و ما گمان میکنیم که همهی دنیا متوجه ماست. بنابراین خود را مهم میدانیم و خود را لوس میکنیم.
وی میگوید این کتاب حاصل بیش از ۲۰ سال تحقیق و مطالعهی وی در زمینهی رسانهها و جامعه است اما چون کتاب برای خوانندگان همگانی و غیردانشگاهی نوشته شده پانویس و مرجعهای نوشتهها در هر صفحه نیامده. از کسانی که بر وی تاثیر گذاشتهاند یکی مارشال مک لوهان (نویسنده و فیلسوف کانادایی و بنیادگذار اصطلاح «دهکدهی جهانی») را نام میبرد.
[حتا در زبان انگلیسی جمع شدن رسانهها در یک محل را سیرک رسانهها (media circus) مینامند. ]
نگاه کنید به تعریف اصطلاحها و نیز درآمد و آشنایی